Seminarium to w zamierzeniu szereg spotkań, konferencji i warsztatów mających na celu dyskusję nad problematyką zdrowia psychicznego, a także integrację środowiska badaczy z obszaru nauk humanistycznych i społecznych oraz ekspertów zajmujących się problematyką zdrowia psychicznego. Formuła Seminarium ma charakter otwarty , a poruszana tematyka dotyczy zarówno fundamentalnych, jak i bieżących problemów i dylematów współczesnej filozofii kultury, antropologii kulturowej, filozofii psychiatrii oraz zagadnień z zakresu psychoprofilaktyki, psychoedukacji i psychiatrii środowiskowej. Zamierzamy sięgać do dobrych wzorców polskiej tradycji psychiatrii i psychoedukacji oraz do światowych doświadczeń badawczych i terapeutycznych. Słowo "filozofia" traktujemy jako zachętę do myślenia krytycznego i odwagę poruszania tematów kontrowersyjnych i często niewygodnych. Zależy nam równiez na atrakcyjnej formule i przestrzeni w jakiej będą się odbywały spotkania i konferencje.

 

Wśród tematów jakie będą interesowały nas w trakcie spotkań pojawią się:

• pytania o granice zdrowia i normalności,

• zagadnienie wpływu kultury na doświadczenie psychotyczne,

• funkcje i rola szaleństwa w kulturze,

• dylematy etyczne w psychiatrii i psychofarmakologii,

• znaczenie i rola antypsychiatrii,

• kulturowy wizerunek osoby doświadczającej kryzysu psychicznego,

• wpływ nauki na postęp w terapii zaburzeń psychicznych,

• sposoby organizacji opieki zdrowotnej,

• ważne postacie z historii i filozofii psychiatrii

• granice rozumienia szaleństwa,

• relacje między szaleństwem a sztuką. 

 

Inspiracją dla naszego projektu są wieloletnie seminarium prowadzone w Instytucie Filozofii UW przez prof. Zofię. Rosińską pt. „Filozoficzne ujęcia doświadczenia”. Analizowany był fenomen i pojęcie doświadczenia, różne rodzaje doświadczeń, zwłaszcza psychotyczne i mistyczne. Seminarium miało charakter interdyscyplinarny filozoficzno-psychologiczny; jako zaproszeni goście brali w nim udział również psychiatrzy. Analizowana podczas seminariów literatura, a także nasze własne uczestnictwo w kulturze uświadomiło potrzebę dalszych badań nad związkami filozofii i psychiatrii. Dominujące współcześnie w psychiatrii podejście biologiczne okazywało się niewystarczające. W literaturze przedmiotu występują liczne opracowania wskazujące na społeczno-kulturowe determinanty, na czynniki ryzyka występowania chorób psychicznych nie mające podłoża w biologii. Niewystarczające okazują się również ujęcia psychiatrii humanistycznej.  W tym kierunku zmierzali wielcy psychiatrzy-filozofowie: Freud, Jaspers, Jung, Binswanger, Ey, Minkowski, Kępiński i inni. Widzimy konieczność powrotu do ich myśli.